Mijn gastgezin

De plek waar ik komende tijd verblijf is in het dorp Winthrop, even buiten Boston. Ik ben in het gastgezin van Bernice. Bernice is 68, maar is nog zo fit en van de wereld als iemand van, pakweg, 50. Ze heeft een heel groot huis, haar man is 30 jaar geleden vertrokken, ze bleef achter met 2 zoons, die hebben inmiddels het huis ook verlaten, maar eentje woont vlak achter haar. Verder heeft hond Sydney, een Golden Retriever, een belangrijke plek in haar leven. Bernice huisvest al meer dan 12 jaar studenten van het taalinstituut ELC. De verblijfsduur van studenten varieert van 3 maanden tot een paar weken. Doorgaans jonge mensen uit Azië en een aantal keren uit Zwitserland. Ik ben de 1e Nederlander die ze ontvangt en ze is verrast door de tulpenbollen en stroopwafels die heelhuids uit mijn tas komen.
Op dit moment ben ik de enige gast maar volgende week komt er een jongen uit Angola bij. Aan de overkant woont een (republikeins) gezin (daar is volgens Bernice niet mee te praten....). Daar verblijven op dit moment verschillende studenten. We zullen elkaar morgenochtend om 8 uur ontmoeten bij de bushalte. Want de reis naar school is eerst met bus en daarna met de trein (subway). De reis zal ongeveer 45 minuten in beslag nemen.

Boston Public Garden

Het is een prachtige omgeving in Winthrop. Het dorp ligt direct aan de oceaan.

Ik heb nog wat problemen met internetverbinding en met opladen. Ben ik in Amerika met nonstop elektriciteit voorhanden (in tegenstelling met Uganda), heb ik de verkeerde stekker meegenomen. En Bernice kan de code van de wifi niet vinden. Dat moet haar zoon nog oplossen.
Maar in iedere Starbucks is gratis wifi. Naast de big American (!) coffee en bananabread is het een leuk internetcafé. Ik moet er wel voor naar de stad reizen. Maar met een Charliecard op zak, wip je gemakkelijk in alle treinen en bussen. Het openbaar vervoer is prima geregeld, goed toegankelijk en max. wachttijd voor de trein is 2 minuten.
Het is overigens prachtig herfstweer hier. De parken die ruimschoots in Boston zijn, laten zich van hun mooiste herfstkleuren zien.
En vannacht is hier de wintertijd ingegaan. Dat maakt het tijdsverschil met Nederland nu 6 uur.

4 days to seal the deal!

Op de laatste zaterdag voor de verkiezing had ik in de binnenstad van Boston veel campagne verwacht. Maar daar heb ik weinig van gezien. Misschien wel omdat ik in Massachusets ben, een staat die van oudsher democratisch is en er voor beide presidentskandidaten weinig eer aan campagne-activiteiten te behalen is.  Wel zie ik tot 3 x toe een groep mensen die protesteren tegen beide kandidaten. Stop the war (in Afghanistan, Libië, stop the drone attacks. Ik krijg niet de indruk dat het grote bewegingen zijn, op straat zag ik weinig interesse.  Aan de leeftijd en outfit te zien lijken het mensen uit de vroegere protestgeneratie.

Bernice, de gastvrouw bij wie ik verblijf, heeft nog  wel campagne-activiteiten op het programma staan. Zondagmorgen gaat ze samen met een aantal andere vrouwen een grote groep  mensen opbellen om hen te stimuleren vooral te gaan stemmen. Bernice is een groot aanhanger van Obama en griezelt ervan als Romney wint. Hij heeft vreselijke dingen in zijn programma, is onecht en onbetrouwbaar en kletst voortdurend Obama na.

De NY marathon
Dat de marathon van New York niet doorgaat, is aan de ene kant een blamage omdat het zo laat werd afgelast. Alle sporters waren al zo’n beetje in de stad. Maar onder grote druk van de publieke opinie is de burgemeester (een republikein) met veel tegenzin gezwicht en cancelde de wereldberoemde marathon. Het was niet uit te leggen dat er nog steeds miljoenen mensen zonder stroom zitten, maar wel  400 generators beschikbaar waren voor de marathon. De situatie in New Jersey en Manhattan is nog steeds zorgelijk en iedereen haalt hier opgelucht adem dat het festijn niet doorgaat.