Restrooms en koffiecultuur

Restroom en bathroom
Na een aantal weken moet ik er nog steeds aan wennen: je gaat hier in Amerika niet naar de wc of toilet, nee je gaat naar de restroom (openbaar) of naar de bathroom (prive). Die woorden wekken bij mij toch andere associaties op. En begrijp het niet verkeerd: je kan zeker niet uitrusten in de restroom. Ze zijn in de stad niet zo gemakkelijk te vinden. Wel in alle koffietentjes (voor het gemak maar Starbucks genoemd) of restaurants. Maar doorgaans is er in een Starbucks maar 1 toilet. Bedoeld voor de mannen, vrouwen, gehandicapten en het personeel! Dus meestal is het een kwestie van Line up en een portie geduld.


De koffiebekercultuur

Over de koffiebekers in het straatbeeld ben ik ook nog steeds verbaasd. Of je nu in een opgepropte metro staat, je gehaast alle gangen en trappen van de metro door moet om op tijd op je werk te komen. Of dat je op een zonnige zondag een wandeling in het park maakt: je loopt gewoon met een beker in je hand. Wat soms knap onhandig is omdat je in je andere hand je smartphone paraat hebt. Ook dat beeld van smartphone in de hand en oordoppen in zie ik hier nog meer dan in Nederland.

Voor de koude winterdagen zijn er prettige handschoenen voor uitgevonden, met blote vingers (touchscreen werkt niet met een handschoen aan). Die heb ik ook gekocht, in verschillende kleuren.....

Musea

Het Guggenheim museum is aan de buitenkant een opvallende verschijning in het straatbeeld. De ligging is ook goed gekozen: uitzicht op het Central Park. In deze periode is er een tentoonstelling van Picasso: Black & White.

In veel Europese musea mag je foto's maken. In Amerika niet. De suppoosten hebben het er druk mee. Al die gasten (Japanners...), met kleine mobieltjes. Voor je het weet hebben ze weer zo'n unieke Picasso op de plaat vereeuwigd. En misschien gaan ze die dan wel kopiëren. En verkopen in hun eigen land. Kaarten kopen mag. En daar kun je dan ook weer foto's van maken.
Mooi hoor, daar in Guggenheim.










Museum of Tolerance

Een ander interessant museum is Museum of Tolerance (Motny). Dit is een nieuw museum en met hightech apparatuur ingericht. Het museum daagt bezoekers uit om na te denken over rascisme, de holocaust, kinderarbeid etc. Veel video in een state-of-the-art multimedia omgeving. Zoals de Millenium Machine, een digitaal stemsysteem voor groepen bezoekers. 

Dramatiek en security

Dramatiek bij het ontbijt

Vanmorgen een doosje eieren gekocht en bij het openen, kwam er een pamfletje tevoorschijn. Van de eigenaar van de eierboerderij, wiens getalenteerde dochter suïcide had gepleegd. De eierboer, de vader, wil een zelfhulpgroep oprichten voor lotgenoten met dezelfde psychiatrische diagnose als zijn dochter, manische depressie. Hij roept via dit pamflet die hij in zijn eigen eierdozen stopt, mensen op om hun ervaringen te delen.
Ik neem aan dat er tijdens menig ontbijt over gesproken wordt. Publiekelijk drama. Op z'n Amerikaans?

Security

Op een trap in een metrostation

Tijdens mijn heenreis heb ik de strenge veiligheidsmaatregelen al aan den lijve ondervonden die Amerika oplegt aan reizigers.Maar ook in het land zelf moet je talloze keren door detectiepoortjes, moeten jassen en riemen uit om bijvoorbeeld een museum in te komen. Rugzakken mogen meestal niet mee naar binnen. En de hele dag gillende sirenes van politie en brandweer. Verder in de stad voortdurend heli's in de lucht, die rond de grote gebouwen cirkelen. En op stations wordt er geregeld omgeroepen dat, als je een verdacht pakje ziet staan, je dit moet melden.
Misschien geeft het wel een veilig gevoel. Grote Broer waakt en beschermd.