De laatste schooldag

Nog 1 x wachten bij de bus met verschillende buurstudenten

Ik heb de afgelopen weken braaf alle lessen gevolgd, zowel in grammatica als in conversatie. En ik heb bovendien nog extra ingetekend voor lessen in American slang. Ik ben niet 1 x te laat gekomen en ik heb er best veel van opgestoken. Niet alleen in de taal, maar ook van de ontmoetingen met de studenten uit alle delen van de wereld. Een bijzonder leuke ervaring.

In de grammar class

De school, ELC, in Boston

Ik heb heel wat afgehugd op de laatste dag. Zo gaat dat in Amerika, een dikke pakkerd zonder zoenen. Of je nu dikke vrienden bent of niet, je hugt met iedereen. Ook met de docenten en de staf. Voor velen ben je een sweetheart of een sweetie. Zo hoorde ik het vaak in Amerikaanse series op tv.  Het voelde voor mij soms ook wel zo, zeker in de ontmoetingen die ik met de vriendinnen en buren van Bernice had: alsof ik nu zelf onderdeel was van een Amerikaanse show.

Ik vervolg mijn reis per bus naar New York. En daar ga ik nog een weekje de toerist uithangen.

Let's go Celtics!

Cara, staflid van ELC, organiseert verschillende activiteiten voor de studenten. Ik tekende in op de basketbalwedstrijd van de Celtics (Boston) tegen Jazz (uit Utah). Met een stuk of 10 studenten trokken we naar het stadion TD Garden in Boston. Een groot stadion die voor deze wedstrijd geheel was uitverkocht.  
In basketbal zelf zit veel snelheid, maar er zijn veel pauzes en time-outs. Die worden opgevuld met  show-elementen. De cheergirls hebben vooral een functie om de menigte lekker op te zwepen. Verder gebeurt er in de pauzes van alles dat niet met basketbal te maken heeft. Zo presenteren op het speelveld en op de grote schermen verschillende liefdadigheidsorganisaties zich in een paar minuten met als resultaat een luid applaus. Verder acrobatiek en worden er fans uit het publiek in beeld gebracht en die zorgen voor veel hilariteit. Gedurende de hele avond wordt er een top 3 gemaakt van de meest enthousiaste Celtic fan. Als je in beeld komt en je krijgt veel bijval uit het publiek levert je dat punten op. Dat wedstrijdelement brengt het publiek goed in beweging. Als je je maar flink uitslooft komt de camera wel bij je langs.

Er is er veel merchandaise en eten en drinken te koop. Je kunt dat tijdens de wedstrijd gemakkelijk ophalen.

Cara en haar missie. Wel dure biertjes, 8 dollar per stuk

Alcohol
We liepen wel tegen een bierprobleem aan.  De leeftijdsgrens voor het kopen van alcohol is recent in geheel USA vastgesteld op 21 jaar. In het stadion moet iedereen zich bovendien identificeren. Daarmee kun 2 alcoholische consumpties tegelijk kopen.  Een ID moet of een Amerikaans rijbewijs zijn of een paspoort. Dat hadden we allemaal niet meegenomen en zodoende was Cara de klos om ons de hele avond te voorzien van bier. En dan met name het soort dat ze vooraf ons zo van harte had aangeprezen: Boston Brick Red
.
Het was een spannende match. Voortdurend kwamen de scores bij elkaar. De Celtics kregen enorm support van hun fans. Op de grote schermen boven het speelveld werd het publiek aangemoedigd om op het juiste moment de juiste kreten te scanderen: Let’s go Celtic en Defense!
De laatste 10 minuten waren bloedspannend. Vlak voor het eind (er was nog een halve minuut te gaan) nog weer een time-out. Maar uiteindelijk kon iedereen opgelucht naar huis: eindstand: 98-93 punten.